Monday, December 04, 2017

Should T.M.Krishna be stoned for blasphemy?

The event was the release of the Telugu version of TJS George’s book on M.S.Subbalakshmi. And T.M.Krishna was invited to speak on Culture and Community in that event. The event was reported in Deccan Chronicle and it has created a storm. The report had attributed certain quotes to TMK which was felt as unsavory by a cross section of the Carnatic Music fraternity spanning both artists and listeners. There were many articles, highly critical of TMK, published as reactions to the report.
Being familiar with the way mainstream media works, I decided not to express my views on this issue till I had a chance to hear the speech myself. I finally did come across the video of the full speech and after having heard it, I think that the unnamed reporter has performed as he is expected to, stringing a bunch of juicy quotes and presenting them without any context, to draw the reader’s attention. When reading that report, it is natural for the reader’s eyebrows to go up. Mine did too. But don’t we all know how a newspaper report is written? Why was there such a hurry to condemn even without giving the man a chance to defend himself?
If interested in going further, I request you to watch the video of the full speech, including the Q&A sessions first.


Let me reiterate that I don’t agree with all that he has said. I do have my differences of opinion on various issues with him. I have debated them with him in public and in private. And on certain points we have decided to agree on disagreeing. But has he committed blasphemy as some critics claim? I don’t think so. On the contrary I think he has nothing but the highest regards for her.
I have come off with the feeling that he has inherent respect for the music of MSS and for the persona herself. He clearly quips that she has become Saraswati and without a pause also puts forth a question as to why should she have to become one? He observes that over a period of time, her music has become more curated, choreographed and set up but despite that she was able to deliver divine music, that stirs and shakes. The transformation in her music might be observed by some as getting more classical and Bhakti oriented. But to him, it sounds like the earlier ebullience has been lost and a tinge of sorrow has been added. He is quick enough to say that he is hypothesizing here. I don’t see any disrespect here.
Another big point in the report that ruffled a lot of feathers was that he asked the audience if they would have adored and liked her songs if she was dark skinned and dressed differently. The single line in the newspaper did sound odd. But the context was totally different. The remark was not about MSS at all. He was giving out his hypothesis that the audience to which she catered was reaffirming its own identity through the looks, the intonation and the emotions that MSS was creating for them and that if the same music had come from someone who did not fit their profile, the impact would not have been the same. The reason being that the associations that gave the audience the feeling of comfort would not be complete. The questioning was about the recipients not the giver.
He goes on to say why great cultures question themselves, how they remove the barriers between the insiders and the outsiders and how when he raises these questions, he is questioning himself too. An interesting point here was how he was explaining why just keeping the doors open is not enough and an outreach has to be made to make this music more inclusive. Today, I came across a report of a concert of Ranjani Gayathri hosted in the Vadapalani Metro Station, the first time I am seeing such a program that was not arranged by TMK. I think that is a positive step.
The other interesting observation I had was that the Carnatic music fraternity, which normally does not express opinions on controversial subjects openly was pretty vocal in this case. This, in my opinion, is a welcome change. There were many who wrote articles condemning TMK for the alleged views. I have one simple question. You all believed a news paper report and were upset enough to pen your articles but why did not even one of you reach out to your own colleague and ask if he had indeed made those statements? Would that have not been a fair treatment of one of your own? I am sure that this has not happened when I read all those rejoinders.
Some weeks before, I had come across a Facebook post, which chronicled a speech on the life of MSS. The article was all in praise of how the speaker handled difficult to digest subjects such as how Sadasivam managed MSS with an iron hand or about her father or her alleged romance with GNB or the near dictatorship of Sadasivam as parodied by RK Narayan. But that friend of mine also went along with this newspaper report and was quite critical of TMK for saying how MSS’s music was choreographed. I find this hypocrisy hard to digest.
I have not read the book by TJS George on MSS and if the excerpts that I have read are any indication it is not likely to be a well rounded biography. But I would not want to commit the same crime as others and pass judgment on a book I have not read. I will try and read the book sooner than later and then make up my mind.
But if there were one authentic biography which is well researched, well balanced and not hagiographic, it would have been the go to reference on her life. There are historians who write today about the life of Benjamin Franklin after a great deal of research. Why can’t such an effort be taken for chronicling the life of the Queen of Carnatic music? To me it is a failure of the Carnatic music community for not having ensured that.
As TMK says in his speech, good art has the ability to break pattern, do to us things that we don’t like. I guess some artists do that too.
Posted by at 3 comments:

Wednesday, March 01, 2017

உலகம் யாவையும்...

கம்பன் தனது படைப்புக்கு வைத்த பெயர் ராமாவதாரம். ஆனால் வடமொழியில் வால்மீகி எழுதிய ராமாயணத்தைத் தழுவி எழுதப்பட்ட நூல் என்பதால் இது கம்பராமாயணம் என்றே அழைக்கப்படுகிறது. அயணம் என்றால் வழி. ஒரு மனிதன் எப்படி தன்னை விட உயர்ந்தவர்களைப் பணிந்து, வரும் கஷ்டங்களை எதிர்கொண்டு, தீமைகளை எதிர்த்துப் போராடி, நட்புகளைப் பேணி, மனித நேயத்துடன் நடந்து, நல்லதொரு மனிதனாக எப்படி வாழ வேண்டும் என ராமன் வாழ்ந்து காட்டிய வழி ராம அயணம். ராமனை அடையும் வழி ராமாயணம் என்றும் சொல்லலாம்.

கம்பராமாயணத்தைப் படிக்கத் தொடங்கினால் அதில் முதல் பாடலாக இருக்கும் கடவுள் வாழ்த்திலேயே மயங்கிப் போய்விடுவோம். அத்தனை அழகான தொடக்கம் அந்தக் காவியத்திற்கு.
எழுதத் தொடங்கும் பொழுது கடவுள் வாழ்த்துடன் எழுதத் தொடங்குவது மரபு. நாம் (இப்பொழுது இல்லையானாலும் சிறு வயதிலாவது) பிள்ளையார் சுழியுடந்தானே எதையுமே எழுதத் தொடங்குகிறோம். கடவுளை வாழ்த்துவது நம் மரபு. வாழ்த்துவது என்றால் நம் மரியாதையைச் சொல்வது. இன்று வாழ்த்த வயதில்லை வணங்குகிறோம் என்று யாரேனும் சொன்னாலோ எழுதினாலோ வாழ்த்து என்பதன் பொருளே தெரியாமல் வாழ்கிறார்களே என்பதே எனக்குத் தோன்றும் எண்ணம். போகட்டும்.

எழுதுவது ராமனின் கதை. அப்படி இருக்கும் பொழுது அவன் புகழைப் பாடித் தொடங்குவதுதானே இயல்பு? ஆனால் கம்பன் தனது காவியத்தைத் எப்படித் தொடங்கி இருக்கிறான்?
உலகம் யாவையுந் தாமுள வாக்கலும்
நிலைபெ றுத்தலும் நீக்கலு நீங்கலா
அலகி லாவிளை யாட்டுடையா ரவர்
தலைவ ரன்னவர்க் கேசர ணாங்களே
இதைப் பிரித்து எழுதினால் நமக்கு நேரடியாகவே புரியும். அதுதான் கம்பராமாயணத்தின் அழகு.
உலகம் யாவையும் தாம் உள ஆக்கலும்
நிலை பெறுத்தலும் நீக்கலும் நீங்கலா
அலகு இலா விளையாட்டு உடையார் அவர்
தலைவர் அன்னவர்க்கே சரண் நாங்களே
பொதுவாக மங்கலமொழி கொண்டு தொடங்க வேண்டும் என்ற மரபினை தழுவி உலகம் என்ற சொல்லோடு ஆரம்பிக்கிறது இந்தக் காவியம். உலகங்கள் அத்தனையும் தானே படைத்து, காத்து, அழித்தலுமாய் தொடர்ந்து நடந்து கொண்டிருக்கும் முடிவில்லாத விளையாட்டினைக் கொண்ட தலைவனான கடவுளிடம் நாங்கள் சரண் அடைகிறோம்.

எழுதுவது ராமாயணமாகவே இருந்தாலும் ராமனின் பெயரைச் சொல்லாமல், ராமனாக அவதரித்த திருமாலின் பெயரைச் சொல்லாமல், வேறு எந்தக் கடவுளின் பெயரும் இல்லாமல் பொதுவான ஒரு தலைவனின் புகழ் பாடும்படியாக அமைந்திருப்பதே இந்த வாழ்த்தின் சிறப்பு.

நீர், நிலம், நெருப்பு, காற்று, ஆகாயம் என்ற பஞ்சபூதங்களால் ஆனது இந்த உலகம். நாம் இருக்கும் உலகம் ஒன்று. அப்படி இருக்கையில் உலகம் யாவையும் என ஏன் எழுத வேண்டும்? உலகம் ஒன்றினைத் தானுளவாக்கலும் என ஏன் எழுதவில்லை? ஏன் என்றால் இந்த உலகம் மட்டும் உலகம் வேறு உலகங்கள் இல்லை எனக் கம்பன் நம்பவில்லை.

அவதாரங்களைப் பற்றிப் பேசும் பொழுது வாமன அவதாரத்தில் மூவுலகையும் இரண்டு அடிகளில் ஆட்கொண்டான் எனச் சொல்கிறோம். கிருஷ்ணாவதாரத்தில் மண்ணைத் தின்று தாயிடம் தன் வாயைத் திறந்து ஏழு உலகங்களைக் காண்பித்ததை ‘வையம் ஏழும் கண்டாள் பிள்ளை வாயுளே’ எனப் பெரியாழ்வார் சொல்கிறார்.

இதே ராமாயணத்தில் பின்னால் ஓர் இடத்தில் ராமன் தன்தம்பியைப் பார்த்து “இலக்குவ உலகம் ஓர் ஏழும் ஏழும் நீ கலக்குவென்” எனச் சொல்வதாகக் கம்பனே எழுதுகிறான். அதாவது பதினான்கு லோகங்கள் இருப்பதாக ராமன் சொல்வதாக இருக்கிறது அந்தப் பாடல்.
இப்படிப் பல உலகங்கள் இருப்பதாகக் குறிப்பிடுவதால் அதனை இத்தனைதான் எனச் சொல்லாமல் தெரிந்தும் தெரியாமலும் இருக்கும் உலகங்கள் அத்தனையும் உன் படைப்பே என்பதை உலகம் யாவையும் எனச் சொல்கிறான் கம்பன்.

உலகங்கள் யாவையும் உருவாக்கி, காத்து, அழித்தலுமான விளையாட்டைச் செய்கின்ற தலைவன் என அழைத்து தன் வாழ்த்தைச் சொல்கின்றான். இவை அனைத்தையும் செய்கின்ற தலைவன் ஒருவனே. இவை அனைத்தும் அவன் ஒருவன் செயல்களே என்று தெளிவாகக் குறிப்பிடுகிறான். இவற்றை மிகவும் எளிதாகச் செய்வதைச் சொல்லும்படியாக அவை அந்தத் தலைவனுக்கு இது வெறும் விளையாட்டே என்றும் சொல்கிறான். தொடர்ந்து செய்யப்படுவதால் இதை முடிவே இல்லாத அளவிட முடியாத அலகிலா விளையாட்டு என்றும் சொல்கிறான்.

கடைசியாக, கடவுள் வாழ்த்து என்றாலும் அதில் வாழ்த்துகிறேன் எனச் சொல்லவில்லை, வணங்குகிறேன் எனச் சொல்லவில்லை, சரண் அடைகிறேன் என்று சொல்கின்றான். ஏனென்றால் ராமாயணத்தில் தொடர்ந்து சொல்லப்படும் ஒரு தத்துவம் என்னவென்றால் அது சரணாகதித் தத்துவம்தான். இலக்குவனும் அனுமனும் தங்களை ராமனுக்கு அர்ப்பணித்தது போல் வேறு எவரும் செய்தது கிடையாது. சுக்ரீவன் சரண் அடைந்தான், விபீடணன் சரணாகதி அடைந்தான். இப்படி இந்தக் காவியம் முழுதுமே சரணாகதித் தத்துவத்தைச் சொல்வதாக அமைந்துள்ளது. இவை அனைத்தும் வரப்போகிறது என்பதை கோடி காட்டவே முதல் பாடலான கடவுள் வாழ்த்திலும் கூட சரண் எனச் சொல்லி கோடி காட்டி ஆரம்பிக்கிறான் கம்பன்.

இப்படி ஒவ்வொரு சொல்லும் அத்தனை பொருத்தமாக எடுத்தாண்டு இருப்பதால்தான் இணையே இல்லாத கவிஞன், கவிச்சக்ரவர்த்தி கம்பன் என்று இன்றும் அழைக்கப்படுகிறான்.

ஆஸ்டின் தமிழ்ச்சங்கம் பொங்கல் சிறப்பிதழுக்காக எழுதியது. இதழினைப் படிக்க —  http://www.austintamilsangam.com/pongal2017-newsletter/
Posted by at 1 comment:

Tuesday, February 28, 2017

விஞ்ஞானத்தை வளர்க்கப் போறேண்டி...

விஞ்ஞானத்தை வளர்க்கப் போறேண்டி மேநாட்டாரை விருந்துக்கழைச்சு காட்டப் போறேண்டி எனப் பாடினார் கலைவாணர் என்.எஸ்.கிருஷ்ணன். விஞ்ஞானத்தைப் வெறும் புத்தகங்களைக் கொண்டோ அல்லது பாட விளக்கங்கள் போலவோ பேசினால் கேட்பவர்கள் சுவாரசியமற்றுப் போவார்கள். செயல்முறை விளக்கமாகவோ அல்லது விருந்து படைத்து அதன் மூலம் விஞ்ஞானத்தைப் போதித்தால் அது எளிதில் உள்வாங்கப்படும் என்று அவர் நினைத்தாரா தெரியாது ஆனால் அதுவே இப்பொழுது உண்மை எனக் கொள்ளப்படுகிறது.
நான் சிறுவயதில் அருங்காட்சியகத்திற்குச் சென்றால் காட்சிப்பொருட்களுக்கு முன் “தொடாதீர்கள்!” எனக் கொட்டை எழுத்துகளில் எழுதப்பட்டிருக்கும் அறிவிப்புகள்தான் நம்மைப் பயமுறுத்தும். ஆனால் இன்று தொட்டு விளையாடி அனுபவபூர்வமாக உணர்ந்து கொள்ளத்தக்க வைகையிலேயே அருங்காட்சியகங்கள் அமைக்கப்படுகின்றன. குறிப்பாக ஆஸ்டினில் நான் சென்று வந்த சில இடங்களைப் பற்றிய அறிமுகமே இக்கட்டுரை.
முதலாவதாக “Thinkery” என அழைக்கப்படும் குழந்தைகளுக்கான அருங்காட்சியகம். ஏன் என்ற கேள்வி இங்கு கேட்காமல் வாழ்க்கை இல்லை என்று புரட்சித்தலைவர் பாடியதுக்கேற்ப குழந்தைகளை ஏன்? எப்படி? எதற்காக? என கேள்விகளைக் கேட்க வைப்பதே தங்கள் குறிக்கோள் எனக் கொண்டு இயங்குகிறார்கள். ஆஸ்டின் குழந்தைகள் அருங்காட்சியகமாக 1983ஆம் தொடங்கப்பட்டு 2013ஆம் ஆண்டி Thinkery எனப்பெயர் மாற்றம் பெற்று 40,000 சதுர அடிகள் கொண்ட சொந்தக் கட்டிடத்தில் இயங்குகின்றது இந்த அருங்காட்சியகம்.
எல்லா வயது குழந்தைகளுக்கும், மனத்தில் குழந்தைகளாக உள்ள பெரியவர்களுக்கும் மிகுந்த உற்சாகத்தை அளிக்கக் கூடிய பல காட்சிப்பொருட்களைக் கொண்டுள்ளது Thinkery. சிறு விமானங்களைச் செய்து பறக்கவிடுவது முதற்கொண்டு நம் குசினியில் இருக்கும் பொருட்களைக் கொண்டு செய்யக்கூடிய பரிசோதனைகள் வரை பலவற்றையும் கற்றுக்கொள்ள ஏற்ற இடமாக இருக்கிறது. காட்சிகள் மாறிக்கொண்டே இருப்பதால் பலமுறை செல்லக்கூடியதாக இருக்கிறது இந்த இடம். குழந்தைகளை அறிவியலில் ஆர்வம் கொள்ளச் செய்வதற்குக் கட்டாயம் இங்கே கூட்டிக் கொண்டு செல்லுங்கள்.
அடுத்ததாக கொஞ்சம் வயது வந்த குழந்தைகளுக்கும் பெரியவர்களுக்குமான ஒரு நிகழவு. Astronomy on Tap (AOTATX) என்ற பெயரில் ஆஸ்டினில் உள்ள டெக்ஸாஸ் பல்கலைக்கழகத்தின் வானவியல் துறையினர் மாதம் ஒரு மாலை North Door என்ற இடத்தில் நடத்தும் நிகழ்வு இது. பொதுவாக மாதத்தின் மூன்றாம் செவ்வாய்க்கிழமை இந்த நிகழ்வு நடைபெறுகிறது. வானவியல் பற்றிய ஆர்வம் இருந்தால் போதும் அதைப் பற்றி அதிகம் அறிந்திருக்காவிட்டாலும் பரவாயில்லை, அனைவரும் புரிந்து கொள்ளத்தக்க வகையில் இந்த நிகழ்ச்சி இருக்கிறது. ஒவ்வொரு நிகழ்விலும் மூன்று பேராசியர்கள் ஆளுக்கொரு தலைப்பில் மிகவும் எளிமையாகப் பேசுவார்கள். நகைச்சுவை கலந்த பேச்சுனூடே நமக்கு நல்ல விஞ்ஞானத்தையும் கடத்திவிடுகிறார்கள் இப்பேராசிரியர்கள். இப்பேச்சுகளோடு அந்த மாதம் இடம் பெற்ற சுவையான நிகழ்வுகள், சிறு பரிசுகளைக் கொண்ட போட்டி என மிகவும் சுவையாக நடத்தப்படுகிறது இந்நிகழ்வு. வயதுவந்தோர் பியரோ வைனோ அருந்தி கொண்டே பேச்சுகளை கவனிக்கலாம். உணவிற்கு ஒரு சிறு டெக்ஸ்மெக்ஸ் உணவகமும் உள்ளே இருக்கின்றது. இதே இடத்தில் Nerd Nite, Not So Math, Sh!t Faced Shakespeare என வானவியல் மட்டுமல்லாது வேறு சில நிகழ்வுகளும் நடைபெறுகின்றன.
வெறும் பேச்சுக் கச்சேரிதானா? வேறு ஒன்றும் கிடையாதா என்பவர்கள் Austin Astronomical Society நடத்தும் பொதுமக்களுக்கான நட்சத்திர இரவில் பங்கேற்கலாம். இவர்கள் மாதம் ஒரு முறை டெக்ஸாஸ் பல்கலைக்கழகத்தில் வானவியலில் பல்வேறு தலைப்புகளில் பேசுவது மட்டுமின்றி இங்கிருந்து சுமார் 40 மைல் தொலைவில் இருக்கும் Canyon of the Eagles என்ற இடத்தில் பெரிய தொலைநோக்கிகள் மூலம் நட்சத்திரக் கூட்டங்களையும், கோள்களையும் பார்க்க வசதி செய்து தருகிறார்கள். செயற்கை வெளிச்சம் அறவும் இல்லாத Designated Dark Sky Site என்பதால் நாம் சாதாரணமாகப் பார்க்கக் கிடைக்கும் நட்சத்திரங்களை விட பல மடங்கு நட்சத்திரங்களை அங்கு காண முடியும்.
அங்கத்தினராகச் சேர்ந்தால் மேலும் பல நிகழ்ச்சிகளுக்கும் அனுமதி உண்டு. அது மட்டுமில்லாமல் பள்ளிகளிலோ அல்லது வேலை செய்யும் நிறுவனங்களிலோ ஒரு மாலைப் பொழுதில் தொலைநோக்கிகளுடன் வந்து விளக்கம் தரும் நிகழ்ச்சிகளையும் செய்து தருகிறார்கள். பல கோடி வருடங்கள் பயணித்து நம்மை வந்தடையும் நட்சத்திர ஒளியின் கீழ் ஓர் இரவைக் கடப்பது என்பது அற்புதமான ஒரு அனுபவம். கட்டாயம் முயன்று பாருங்கள்.
ஆஸ்டினில் இப்படி இன்னும் பல நிகழ்வுகள் நடந்து கொண்டு இருக்கின்றன. நம் மனத்தில் எழும் பல கேள்விகளுக்கு விடைகளை அறிந்து கொள்ள ஒரு வாய்ப்பாக மட்டுமில்லாமல் இளைய தலைமுறையை விஞ்ஞானத்தில் ஆர்வம் கொள்ளச் செய்யவும் இவை பெரும் வாய்ப்புகளே. இவற்றை நாம் நல்லவிதத்தில் பயன்படுத்திக் கொள்ளவேண்டும்.
· Thinkery — https://thinkeryaustin.org/about/
· Astronomy on Tap Austin — https://www.facebook.com/groups/AstroOnTapATX/
· North Door — https://northdooraustin.queueapp.com/
· Austin Astronomical Society — http://austinastro.org/
ஆஸ்டின் தமிழ்ச்சங்கம் பொங்கல் சிறப்பிதழுக்காக எழுதியது. இதழினைப் படிக்க — http://www.austintamilsangam.com/pongal2017-newsletter/
Posted by at No comments:

Why Time Flies — A Review

Time, time, time See what’s become of me… starts the famous song “A Hazy Shade of Winter”. What really is time though?
Some time last year I met with a car accident. An iron rod fell from the back of a truck in front of me and hit my car. I could clearly see the rod falling from the truck, the car moving to a side as I tried to evade it and eventually feeling the rod hit the back tire. The whole incident would have lasted a couple of seconds at the most, but to me it was as if it happened in slow motion. I could very clearly see every step of what had happened then. Did time slow down really for me?
During the summer of 2000, I had been to Iceland for work. We landed late at night and I went to sleep immediately. I woke up to a bright and sunny morning and panicked that I was late for work. When I got ready and went downstairs I realized it was just 3AM. The very next day, I woke up and saw the sun shining. I told myself that it would be early morning and didnt get out of the bed, till I got a call from my boss asking if I am going to turn up to work. It was 10Am. It was as if my body clock went cuckoo, because of the unfamiliar stimuli from the sun which never set and because of the jet lag from the travel across time zones. So what makes the body clock tick?
I read a WSJ review of a book on time — Why Time Flies, by Alan Burdick. The review promised that Alan Burdick has answered the questions I had on time and more. That caught my interest and I reserved the book from Austin Public Library ahead of the release. And APL had it for me just days after the release.


Physicist Richard Feynman says “What really matters anyway is not how we define time, but how we measure it.” And Alan takes us through an interesting journey on time to prove that by talking about time from the smallest measure to the largest.
Did you know that scientists have succeeded in calculating time to an attosecond (10−18 second)? Do we have one clock inside us that regulates what we do or do we have millions of them? Is a lump of coal a clock? Does time tick faster as you grow older? Why do we feel time stood still when we are doing something unpleasant and feel time flies when we are enjoying what we do.
But beware, the book is not a breezy read. Alan Burdick is no Bill Bryson. Despite some lighter sections, the book is mostly serious and scientific as the author promises. But if you do persist, you get to understand Time and may be you can even claim part of the ‘Timing Mafia’ as one of the scientists quoted in the book says. Should I say, time well spent!
Time may stand still, time may fly but time is well spent when you listen to this maestro sing this beautiful song about passage of time! (This is a song in the language Tamil, sung by Sanjay Subrahmanyan, a virtuoso of Carnatic Music — a classical art form from South India.)

Posted by at No comments:

Monday, January 23, 2017

புறம்போக்கு என்றாலும் புண்ணிய பூமிதானே… TMK’s Porambokku song

In an earlier post on Carnatic music, I had bemoaned the fact that there is very little other than Bhakthi that is sung and there is no representation of contemporary issues in it at all. During December season, I did hear Sanjay coming up with some apt songs on Demonetization.
TMK, who has written a lot about social imbalance, has come up with a song on Poramboke lands. He has come out with a song generally on this topic, with a specific aim to save the Ennore Creek near Chennai. The video of the song was released on Pongal day amidst much fanfare.
The video is released on youtube and can be seen here
Having listened to this a few times, I cannot but be in awe of the talent of R.K.Shriramkumar who has set these lyrics to tune and the capability of TMK in delivering any lyric in a mesmerizing way. But did I like this song? I have to sadly say No. The reason is two fold.
First, the lyrics lack a certain poetic grace, that to me is important when it is going to be performed as a song and that too in a rathered nuanced form of music such Carnatic music. It is difficult to explain this in words but it is a flow of the words that produce a lilting musical feeling that is absent here. Because Shriram and Krishna weaved their magic, this song is sounding the way it is.
It is a novel effort to use colloquial Tamil usage and a mix of English and Tamil words in the lyrics as that is how most of the state speaks today. But words like கத்துட்டது (kaththuttadhu) or concrete dont gel into the tune and are very jarring. Lyrics do play an important part in Carnatic music and it was not up to the standard. This is not a song I will go back to and listen again and again, as I do with a lot of other songs sung by TMK. I understand this is a very personal opinion and everyone need not feel the same.
The second point is on the messaging. Is it a song about how common property is misused and abused? Isn’t that what the title of the program suggests? While the lyrics did start that way, references to the policies of the current government did dilute the message. Does this exonerate the earlier governments? Why pick on only this government?
That in my opinion changed the social agenda of the song, into a political agenda. And this would alienate a section of people who would have otherwise supported the cause. I will support a social agenda but would think twice before I make my political leanings public.
Having said that, I welcome wholeheartedly the effort to introduce contemporary issues using Carnatic music as a medium. Music has been used as a tool to bring causes to the knowledge of public and it is important that Carnatic music plays its role that way as well. Kudos to the team for the effort.
During the release of the video, a concert was held and my dear friend and a disciple of TMK, Vignesh Ishwar had performed there. He had requested me to pen a few lines on the same topic that he wanted to sing in viruttam style. He had done a fabulous job of tuning my lines and singing them in a concert.
அறம் சார்ந்து வாழ்வோர் ஆசையே படமாட்டார்
திறம் சார்ந்து வாழ்வோர் திருடியே தான்ருசிப்பார்
மறம் கொண்டு வாழ்வோர் மயங்கியே விடமாட்டார்
உரம் கொண்டு வாழ்வோர் ஊருக்குச் சொந்தமென்பார்
மரம் சேர்க்கத் தான்வரும் மழையுமே நாம்பிழைக்க
சிரம் ஏற்றி வைத்திடுவோம் சிந்தனையில் தான் இதையே
புறம் போக்கு என்றாலும் புண்ணிய நிலம்தானே
கரம் சேர்ப்போம் காத்திடவே நாம். 


It was a great pleasure to listen to this rendering especially when it was followed by a song of Mahakavi Bharathi, the matchless Tamil poet. It made my Pongal great! Thanks Vignesh for the opportunity.
Posted by at No comments:
Subscribe to: Posts (Atom)