ஏசி அறையென ஏளனம் வேண்டாம்!

இந்த சொக்கன் இருக்காரே. அவரு சும்மா இல்லாம உண்ட வீட்டுக்கு இரண்டகம் பண்ணற மாதிரி ஐடியில் இருந்துக்கிட்டே வெயிலில் வேர்வை சிந்தி உழைச்சாத்தான் உழைப்பு மத்தது எல்லாம் சும்மா, இதுவாடா பொழப்புங்கிற ரேஞ்சில் ஒரு வெண்பாவை எழுதிப் போட்டார்.

வெய்யிலில் சுற்றி வியர்வையில் நீராடிச்

செய்கிற வேலை சிறப்பாமோ? உய்ந்திடவே

மானிடரே நீவிர் மதிமயங்கிக் கம்ப்யூட்டர்

மானிட்டர் பார்த்தா மவுசு

போட்டதுமில்லாமல் அதுக்கு எசப்பாட்டு நான் எழுதப் போறேன்னு ஒரு போஸ்டரை வேற ஒட்டிப்புட்டார். ஆனா நான் வரதுக்கு முன்னாடியே உபிச பெனாத்தல் ஒண்ணுக்கு ரெண்டா ரெண்டு வெண்பா எழுதிட்டான். அதுவும் ரெண்டாவதா எழுதின வெண்பா வெகுஜோர்.

வெயிலைக் குறைசொல்வார் வேலை பார்க்கார்

மெயிலை நோண்டிடும் மேதைகாள் - ஸ்டைலாய்

ஆணிபுடுங்கும் வேலை அவமானப் படுத்திடுவார்

மானிட்டர் பார்த்தே மகிழ்ந்து.

டாக்டர் ஸ்கான்மேனுக்குப் பதிலா இந்த வெண்பா.

வானிலுளோன் வந்தே உயிர்தந்தான் என்றிடுவார்

தேனில் குழைத்துத் திருவாழ்த்தும் சொல்லிடுவார்

மானியமாய்ச் செய்தால் மனமும் குளிர்ந்திடுவார்

சீனிக்குணம் போகும் சீக்கிரமே கோபம்வரும்

வாணிபமாய் ஆகும் வசவாய்ப் பொழிந்திடும்

ஏனிவன் மாறினான் - எல்லாமோர் பில்லாலே!

பாநிறமே மாறிவிடும் - பார்த்தது தான்மறக்கும் -

தானியங்கி எந்திரங்கள் தானாகக் காட்டிடுமே

வீணிவன் செய்வதெல்லாம் வித்தை காட்டுகிறான்.

மானிடர்க்கு உள்ளே மலஞ்சோற்றுக் குப்பைகளை

மானிட்டரில் கண்டு மருந்து!

அதுக்காக இதுக்கு மேல பாட என்ன இருக்குன்னு கச்சேரியை முடிச்சுக்கிட்ட கிருஷ்ணா மாதிரி நாமளும் எழுந்து போயிட முடியுமா? அதான் பார்மேட்டை மாத்தி விருத்தமா எழுதலாம்ன்னு ஆரம்பிச்சேன். ஒரே பார்முலா பயன்படுத்தினாக் கொஞ்சம் சரியா வரலைன்னு ஆசிரியப்பாவா மாத்திட்டேன்.

கண்கள் மூடிக் கஷ்ட மான

… கணக்குப் போட்ட ராமா நுசனும்

பெண்கள் உரிமை பெறவே கவிதை

… பெரிதாய்த் தந்த பாரதி யாரும்

விண்ணில் இருக்கும் விந்தைகள் பற்றி

… விளக்கிச் சொன்ன வாத்தி யாரும்

வெண்மை புரட்சி வெண்ணெய் போல

… வெளிவரச் செய்த குரியன் சாரும்

பாகம் பற்றிப் படிக்கப் புத்தகம்

… பாங்காய்த் தந்த மீனாள் அவளும்*

ராகம் பலவும் ரசித்திடத் தந்த

… ராஜா ரகுமான் அவர்தம் குலமும்

தாகம் தீர்க்கும் தண்ணீர் பெருக

… தானம் செய்த சான்றோர் பலரும்

வேக மாக வேறிடம் செல்ல

… வேலை பார்க்கும் விஞ்ஞா னிகளும்

ஊசிகள் கொண்டு உயிரைக் காத்து

… ஊன்வலி தீர்க்கும் உயர்மருத் துவரும்

காசினி நலம்பெறக் கடுந்தவம் செய்திடும்

…கர்ம வீரரும் கடுமுழைப் பாளிகள்

யோசி அனைவரும் யோதைகள்** தானே

… யோக்கிய மானவர் யோகிகள் தானே

ஏசி அறையென ஏளனம் வேண்டாம்

… ஏகாந்த மாய்நீர் எடுத்து ரைப்பீரே! 

*பாகம் - சமையல். சமைத்துப்பார் என்ற பிரபல புத்தகம் எழுதிய மீனாட்சி அம்மாள்

** யோதைகள் - அறிஞர்

வழக்கமா தேவைப்படும் மோனை ஒன்றாம் ஐந்தாம் சீர்கள் மட்டுமே. ஆனால் மூன்றாவது மட்டும் முடிந்த வரையில் ஏழாவது சீரிலும் மோனை வரும்படி அமைத்ததால் ஓசை நயம் நன்றாக வந்திருக்கின்றது என்று நினைக்கிறேன். உங்க கருத்தை, எதிர் பாட்டை, எசப்பாட்டை சொல்லுங்க!

Booking our blessings!

The other day some friends were discussing about books in Twitter. Some said they loathed giving their books away. While others bemoaned the books that were borrowed but never returned. Some others had a list of books they will never part with while amenable to disposing the rest of their collection. 

My basement is full of books too. My wife may take objection that I did not include rest of the house as she is left constantly picking up the books from all places. Books that belong to me and my kids, avid readers all.

I do not like to give away the books for free for I believe anything that is given for free would not be valued. Case in point are the free laptops that the Tamilnadu Government gave the students in that state. They are now available for purchase here - http://chennai.olx.in/q/sale-government-laptop/c-835.

Compared to my house, my brother's house has a lot more books. Everyone in his household reads and so his house has books everywhere, under every bed, below the stairs and of course in numerous book shelves. I have a great time when I visit him, especially when I fish an unexpected treasure from his collection while hunting for something else. At some point, he decided that there were far too many books for him to manage and wanted to do something about it. What he did then was in line with his personality. He went and bought more books. 

He went to second hand book stores and even a couple of auctions and bought more books. His collection now had books under all subjects - Fiction, Philosophy, Computers, Communism, History, Mystery, et al. He decided to hold a sale. Rather than a garage sale, he wanted to do something different. The first decision was that he would donate the proceeds of the sale to a charity of his choice. 

The next question was where to hold this sale? He had a spark and contacted the company where he used to work. His idea was received well and a friend in the HR department there co-ordinated the event. The event was cleverly planned during the first week of September, soon after the salary was credited in the employees' accounts.  

With an inventory nearing 500 books, the next question was on the pricing. Should they be priced along the lines of how most libraries do - the hardcovers go for a certain price and the paperbacks for a different price? Or should they be sold by weight? Another novel thought caught everyone's fancy. 

A box with a slit was placed at one end of the hall where the books were displayed. The idea was that the employees could choose whatever books they were interested in and decide themselves as to how much they wanted to pay for their choices. They would drop the money in the box and no one but themselves would know of the amount they paid. 

The employees were informed of the event through email detailing how they could choose how much to pay and that the proceeds are for charity. The novel idea created an interest and in much less time than anticipated most of the books were sold. Against an expected collection of Rs.15,000 the sale brought in almost Rs.39,000. My brother topped up and made the total amount to be Rs.40,000 which was then donated to Sambhav Foundation (https://www.facebook.com/pages/Sambhav-Foundation/166563906715082). 

A few days later, my brother was surprised to receive an email from one of the employees who felt he had not contributed sufficiently during the sale for the books he had taken and wanted to pay more.Talk about reverse of Buyer's remorse. That, truly, was the proof that the event touched the right chords in those who participated. 

If this was the path my brother took, I did my part through a different approach. 

I had penned a book on Tamil grammar which was published in India by New Horizon Media Pvt Ltd. (https://www.nhm.in/shop/978-81-8493-744-2.html). Friends, here in the US, requested if I could arrange for the book to be made available for them. 

I had got a shipment of the book and distributed it to them with the request that I would match whatever they contribute for the book and donate it to a charity. All my friends were happy with that plan and contributed generously. 

I added my share and donated an amount of Rs.18,000 to Freedom Trust (http://www.freedomtrustchennai.org), an institution that does yeoman service under the guidance of Dr. S.Sunder. 

We are happy that we did our small part and would be elated if this gives an idea to a few others who are contemplating what to do with their hoard of books. 

PS: This is a translation of the article I wrote in Tamil so that it reaches a larger audience.