Amma

My mother was born in a different era. Daughters had to be married off early, the sooner the better. My maternal grandfather was a man of his times, and my mom was married to her own cousin when she was just eleven. (Marriages between cousins, subject to certain conditions, were an accepted norm then.) 

Her marital life was troubled, to put it mildly. She had her first son when she was just fifteen. And a couple of years into motherhood, her son turned out to be an invalid, who needed full time support. Two other sons followed and each one had their own health scares, thanks to marrying within the family. Financially too, they were not well off as my dad was not one to hold a stable job. An accident left him disabled and he had limited mobility. All of this is hearsay to me as I was not born then. 

I was born to my mom when she was thirty-six, a full twenty-one years after her first born. My eldest brother was stuck to his chair. My second brother was off to college and my third brother was completing high school when I was born. I was raised in Kallidaikurichi, a village near the southern end of India. Despite the passage of time, things were not much different at home. But my mother provided a stable household for us to grow. We may not have had luxury, but we were never left wanting. 

She was tenacious, she was street smart and she was positive. She might have had her bitterness on what life dealt her, but she never let it contaminate how she lived. She instilled the values we stand by, and she led by example. She was a survivor. She survived the loss of her first born after taking care of him full time for thirty-seven years. She survived the near loss of her third son twice over. She survived being uprooted and made to start laying roots in different places time and again. She had lived in the quaint village in a large household first and then be on her own, she managed in a single room when one of her sons was recuperating in a hospital after an accident. She had moved from one rental place to another before she had a place, she could call her own. She survived the loss of her husband. She survived cancer. And she never let any of these get to her. 

Having gotten married at such an early age, her formal education was not past elementary school. But she was a woman of many talents. She was a wonderful cook and even today there are people who talk of one meal they were served many decades ago. She never let anyone who visited us go with an empty stomach. We shared what we had. She would make appalams, vadaams and pickles and send them out to the extended family. She could sew and stitch, she could knit, she could string a garland with flowers from the backyard and loved swimming in the nearby river. Her kolam skills were legendary and she was sought after during weddings and other occasions. 

Despite the lack of formal education, she read a lot and was ready to learn new things. She was an avid listener of carnatic music and was a regular in attending concerts. Till late in her life, would complain that her parents stopped her from learning the music. She knew tomes and tomes of shlokas by heart and was an active participant in temple activities. She moved with the times and mastered use of smart phones and tablets too. Despite language barriers, she was enterprising enough to fly back to India from the US on her own when she was in her seventies. 

She, through her actions, instilled strong values in us. The three remaining sons of her, have our own interests and lifestyles. But we all have common traits of compassion, righteousness, hospitality, etc. that we have ingrained from her. I do not consider myself as the ideal son by any measure. I have been silly, I have quarreled, I have been immature and in retrospect should have done many things that I did not and not have done many that i did do. But she loved us the same, nevertheless. 

All three of us were fortunate to have her and our dad with us as we climbed the ladder of financial independence and were able to take care of her to the best of our abilities. We tried to provide her, at least during her later life, what she did not have at her prime. She saw her sons get married, her grandsons and granddaughter growing up and the birth of her great grandson. She lived a full life. She was no saint. She was a regular woman with her own minuses, her grey areas, her misgivings. Let us keep them aside just today. 

But time left its effect on her. Cancer ravaged her body and weakened her mind. She fought and survived cancer but it did take its toll. It was difficult to see the brave woman reduced to a shadow of herself. Someone who started forgetting everything, someone who slowly lost the will to fight. I am halfway across the globe and was helpless, but I know my brothers and my sisters in law gave her their best during her sunset years. 

At 86, she breathed her last this morning. Her end, in a way is a relief, as she need not suffer any more. She may have left her mortal coils, but she has left behind her indelible stamp on us and a truck load of memories. 

Thank you, Mom, for everything. Take rest now.

ஆசானோடு ஓர் அருமையான மாலை!

ஆற்றொழுக்கு என்பது ஆற்றின் நீரோட்டத்தைக் குறிப்பது. மலையில் தொடங்கி கடலில் சேரும் ஆறு, சிறு ஓடையாகத் தொடங்கும், அங்கிருந்து அதிவேகமாகப் பொங்கி வரும், அருவியாகக் கொட்டும், பரந்தும் விரிந்துமானப் பெருநதியாக மாறும், சலனமின்றி நிற்பது போலத் தோன்றினாலும் வேகமாக ஓடும், பாறைகளில் மோதி கலைந்து சுழலும் நுரையுமாகப் பாயும், சில இடங்களில் தன் ஆர்ப்பரிப்பை எல்லாம் குறைத்துக் கொண்டு மனிதனும் மற்ற உயிர்களும் தன்னுடன் உறவாட வகை செய்யும். 

எழுத்திலும் பேச்சிலும் இப்படி பிரவாகமாக எழுதுவதையும் பேசுவதையும் ஆற்றொழுக்கான நடை என்போம். அப்படி அமைய வேண்டும் என்பதால்தான் என்னவோ கம்பராமாயாணம் ஆகட்டும், கந்தபுராணமாகட்டும், கடவுள் வாழ்த்தைத் தொடர்ந்து ஆற்றுப்படலம் என ஆறுகளின் பெருமையைச் சொல்லியே ஆரம்பிக்கின்றன. அதிலும் கம்பன், 'கல்லிடைப் பிறந்து போந்து கடலிடைக் கலந்த நீத்தம்' என்றது என்னைத்தானோ என எனக்கு ஒரு மயக்கம். கல்லிடையில் பிறந்ததும், போந்ததும் நிகழ்ந்து விட்டது. கடைசி காலத்தில் ஏதேனும் தீவு ஒன்றில் வசிக்கும் ஊழும் இருக்கிறதோ என்னவோ. போகட்டும். மீண்டும் ஆற்றொழுக்குக்கே வருவோம். 

ஆற்றொழுக்காகப் பேசுவது என்பது சிலருக்கே அமைவது. ஒரு தலைப்பில் தயார் செய்து கொண்ட உரையை மேடையில் பேசுவதை விட மிகக் கடினமானது பரந்துபட்ட பல தலைப்புகளில் தடைகளில்லாமல், கேட்பவர் கவனம் கெடாமல், சுவாரசியமாக , தொடர்ந்து பேசுவது. அப்படி மணிக்கணக்காகப் பேசக்கூடிய திறமை கொண்டவர் எழுத்தாளர் ஜெயமோகன். நேற்று மாலை அவருடன் சுமார் ஐந்து மணி நேரம் இருக்கக்கூடிய வாய்ப்பு கிடைத்தது. 

ஜெயமோகனோடு உரையாடப் போகிறேன் எனச் சொன்னதற்கு, நண்பரொருவர் அவர் பேசிக் கேட்கப் போகிறேன் எனச் சொல் என்று வேடிக்கையாகத் திருத்தினார். ஆனால் நடந்ததென்னவோ அதுதான். மறுநாள் விடிகாலை எழுந்து பயணத்தைத் தொடர வேண்டிய கட்டாயம் இல்லை என்றால் இரவு முழுவதும் கூடப் பேசி இருப்பார் போல. பேசிய அவருக்கும் சரி, கேட்டுக்கொண்டிருந்த எங்களுக்கும் சரி, கொஞ்சமும் அயர்ச்சியே இல்லை. 

தன் எழுத்து குறித்த விமர்சனம், சக எழுத்தாளர்களுடன் கொண்ட நட்பு, இந்திய வரலாறு, தெருப் பெயர்களை மாற்றுவது, இந்தியாவின் முன்னேற்றத்தில் ஆங்கிலேயர் பங்களிப்பு, அவர்கள் வரலாற்றினை ஆவணப்படுத்துவதிலும் வரைபடங்களாக நிலத்தினை வரைந்து கொள்வதிலும் காண்பித்த ஆர்வம், கர்நாடக சங்கீதம், தமிழ்ப்பாடல்கள், குணங்குடி மஸ்தான் சாகிப், பெரியசாமி தூரன், கோபாலகிருஷ்ண பாரதி, பாபநாசம் சிவன், தியாகராஜர், முத்துஸ்வாமி தீக்ஷிதர், விருத்தங்கள் பாடுவது, கம்ப ராமாயணம், டிகேசி, கம்பன் கழகம், நாஞ்சில் நாடன், அலங்காரப் பேச்சு அலங்கோலங்கள், மேடைப் பேச்சு அனுபவங்கள், மொழிபெயர்ப்பு, தமிழ் இலக்கணம், எழுவாய் பயனிலை சார்ந்த சங்கடங்கள், மலையாளம், அதற்கு முன்பான மலையாண்மை என்ற மொழிவடிவம், தத்துவம் சார்ந்த எழுத்துகளைத் தமிழிலும் மலையாளத்திலும் கொண்டு வருவதற்கான மொழி சார்ந்த சிக்கல்கள், அமெரிக்க அனுபவங்கள், ஆஸ்டினில் பார்க்க முடிந்த இடங்கள், நேரமின்மையால் பார்க்க முடியாமல் போன ஓ. ஹென்றி நினைவில்லம், அதிபர் ஜான்சன் நூலகம், ஆஸ்டின் பொது நூலகம், அமெரிக்க நூலகங்களில் நாம் படித்த ஆங்கில எழுத்தாளர்கள், சிறுகதை நாவல் போன்ற வடிவங்களுக்கான இலக்கணம், 1990ஆம் ஆண்டு தான் எழுதிய 'ரப்பர்' நாவலுக்குப் பரிசு கிடைத்த மேடையில் பேசியது, அதில் கிடைத்த ஊக்கத்தில் நாவல் கோட்பாடு எழுதியது, பா. ராகவன் நாவல்கள், அவர் முன்னெடுத்திருக்கும் எழுத்தாளர்களுக்கான வகுப்பு, புத்தகங்களை வாசிப்பதற்கும் கேட்பதற்கும் உண்டான வித்தியாசங்கள், புத்தகங்கள் திரைப்படங்களாகுதல், திரைப்பிரபலங்களுடான நட்பு, திரைப்பட அனுபவங்கள், சென்னை ரவுடிகள், திரைப்பட நடிகர்கள் மேல் வரும் அசூயை, கட்டப்படும் கதைகள், கவிஞர் கண்ணதாசன் குறித்த கதைகள், என் எஸ் கிருஷ்ணன் பட்ட சிரமங்கள், எம் கே தியாகராஜ பாகவதரின் இறுதிக் காலம் குறித்த கட்டுக்கதைகள், அவர் குற்றம் சாற்றப்பட்ட வழக்கில் தீர்ப்பு வந்த முறை, இந்தியாவில் இருந்த - அமெரிக்காவில் இருக்கும் ஜூரி சிஸ்டம், ஐஏஎஸ் அதிகாரிகள், அவர்கள் துறை விட்டுத் துறை மாற்றப்படுவது, நம் வரலாறு குறித்த ஆவணங்கள் வெளிநாடுகளில் இருப்பது, அவற்றைப் பார்க்க லிஸ்பன் போர்த்துகல் செல்ல ஆசை இருப்பது, தமிழ் விக்கி என மாலை நீண்டு கொண்டே இருந்தது. 

நான் மறந்து போய் சொல்லாமல் விட்ட விஷயங்கள் இன்னும் பல. இடையிடையே வந்திருப்பவர்களின் கேள்விகள், அதற்கான பதில்கள், அவர்களது பார்வை என்று கச்சேரி களைகட்டியே இருந்தது. பிரபல எழுத்தாளர் குறித்த அவர் புதிர் ஒன்றிற்குப் பதில் அளிக்க முடியாமல் விழித்தேன். விழித்தது நான் மட்டுமல்ல என்பது மட்டுமே ஆறுதல். 

பார்த்துப் பத்து வருடங்களுக்கு மேலாகி இருந்தாலும் என்னை நினைவில் வைத்திருந்து இது இலவசக்கொத்தனார் என மற்றவர்களுக்கு அறிமுகப்படுத்தியது எனக்கு ஓர் இன்ப அதிர்ச்சிதான். அங்குள்ள பலரும் 'நீதானா அது?' எனப் பார்த்த பார்வையால் கொஞ்சம் பயமாகவும் இருந்தது. புதிய நட்புகள் சில கிடைத்ததால் மிகவும் மகிழ்ச்சி. கூடுதல் பரிசாக எனக்காகக் கையெழுத்திட்ட புத்தகம் ஒன்றினையும் வழங்கினார். 

ஜெயமோகனின் அறுபதாவது பிறந்தநாளைக் கொண்டாடும் வகையில் நண்பரொருவர், ஜெயமோகனின் புத்தகம் போன்ற கேக் ஒன்றைச் செய்து கொண்டு வந்திருந்தார். அளவிலும் ஜெயமோகன் எழுதும் புத்தகங்களை ஒத்து இருந்தது. அருமையான சாக்லேட் கேக். அதனை வெட்டி, உடன் வந்திருக்கும் அருண்மொழிக்கு ஊட்டி விட்டபின், இயேசுவின் உடல் அப்பமாக வழங்கப்படுவது போல் எங்கள் அனைவருக்கும் ஆளுக்கொரு ஒரு துண்டு ஊட்டி விடப்பட்டது. ஜெயமோகன் இலக்கிய சந்திப்புகளின் விதிமுறைகள் அறிந்ததால் அப்பத்தோடு வைன் கிடைக்குமா என்ற நப்பாசை கிஞ்சித்தும் இல்லை. 

வந்தவர்களை வரவேற்றுக் கவனிப்பது, இடையிடையே தேநீர், பின் இரவுணவு, கேக் என அருமையாகக் கவனித்துக் கொண்ட நண்பர் சௌந்தர் அவர்களுக்கு என் நன்றி. நான் ஒன்றிரண்டு புகைப்படங்களுக்கு மேல் எடுக்கவில்லை. எடுத்தவர்கள் பகிர்ந்தால் அதனை இந்தப் பதிவில் சேர்க்கிறேன். 

நல்லதொரு மாலைப்பொழுது அமையச் செய்த ஜெயமோகனுக்கு நன்றி. 

இதழில் கதை எழுதும் நேரமிது...

பத்தி 1 

எல்லோருக்கும் கிரிக்கெட் விளையாடத் தெரியும். தெருவில் ஒரு கட்டையையும் ரப்பர் பந்தையும் வைத்துக் கொண்டு நாம் எல்லாருமே விளையாடி இருப்போம். பள்ளி அணியிலோ கல்லூரி அணியிலோ விளையாடிய அனுபவம் கூட சிலருக்கு இருக்கலாம். ஆனால் கிரிக்கெட் வீரராகப் பரிமளிக்க வேண்டும் என்றால் முறையாகக் கற்றுக் கொள்வது அவசியம். விளையாடும் நம்மை எப்படித் தயார் செய்து கொள்ள வேண்டும், அணியில் நம் பங்கு என்ன, அதனைத் திறம்படச் செய்ய நம்மிடம் என்ன இருக்க வேண்டும், அதை அடைய நாம் செய்ய வேண்டிய முயற்சிகள் என்ன, மைதானத்தில் நுழைந்தால் எங்கு நிற்க வேண்டும், எப்படி நிற்க வேண்டும், எங்கு ஓட வேண்டும், மட்டையை எப்படிப் பிடிக்க வேண்டும், எப்பொழுது எந்த விதமான பந்தை வீச வேண்டும் என இலக்கை நோக்கிச் செல்ல வேண்டிய ஒவ்வொரு படியைப் பற்றிய தெளிவு நமக்கு இருக்க வேண்டும். 

பத்தி 2 

எல்லாரும் ஒன் பிட்ச் கிரிக்கெட் ஆடி இருப்போம். ஆனால் ஒன் டே கிரிக்கெட் விளையாட அதற்கான பயிற்சி வேண்டும். அதன் விதிகள் பற்றிய புரிதல் வேண்டும். 

முதல் பத்தியின் நீளம் கிட்டத்தட்ட நூறு சொற்கள். இரண்டாவதில் இருபது சொற்கள் கூட இல்லை. ஆனால் முதல் பத்தி சொல்லும் அனைத்தையும் சொல்லிவிடுகிறது. படிப்பவர்களைக் கவர்வது இரண்டாம் பத்திதான் என நிச்சயமாகக் கூற முடியும். 

நல்ல எழுத்திற்கு எளிமை, சொற்சிக்கனம், பயன்பாட்டில் உள்ள சொற்கள், எழுத்தில் ஒழுங்கு எனப் பல தேவைகள் உண்டு. எப்படி எழுத வேண்டும், எழுதியதை எப்படித் திருத்த வேண்டும், எழுத்தில் எத்தனை வகைகள் உண்டு, எங்கே எப்பொழுது எப்படி எழுத வேண்டும் என்பதை வருடக் கணக்காகத் தொடர்ந்து எழுதி அனுபவபூர்வமாகக் கற்றுக் கொள்ளலாம். அல்லது ஒரு ஆசிரியரின் துணை கொண்டும் கற்றுக் கொள்ளலாம். தமிழில் எழுதக் கற்றுத் தருவது என்பது மிக அரிதாகவே நடக்கும் ஒரு செயல். 

எழுத்தாளர் பாரா தொடங்கி இருக்கும் தமிழ் எழுத்துப் பயிற்சி வகுப்புகள் அவரின் முப்பதாண்டு கால அனுபவத்தை எழுத ஆர்வம் கொண்டவர்களுக்குக் கொண்டு சேர்க்கும் ஒரு முயற்சி. அவ்வகுப்புகளின் முதல் பேட்ச்சில் சேரும் வாய்ப்பு எனக்குக் கிடைத்தது. 

ஒரு கிரிக்கெட் கோச் களத்தில் இறங்கிச் சொல்லித் தருவது போல், எழுத்துக்கான விதிகளை, தனது எழுத்துப் பயிற்சி வகுப்புகளில் பாரா சொல்லி தந்தார். தகுந்த உதாரணங்களுடன் விளக்கியது இவ்விதிகளைப் புரிந்து கொள்வதை எளிதாக்கியது. கலந்து கொண்டவர்களை எழுத வைத்து, பின் அவற்றை திருத்தியது எங்கே தவறுகள் நிகழலாம் அவற்றைக் களைவது எப்படி என்பவற்றை உணரச் செய்தது. 

சிறுகதை, நெடுங்கதை, நாவல், Non Fiction, பத்திரிகைக்கான எழுத்து, Editing என எழுத்தின் அத்தனை பரிமாணங்களையும் தொட்டுச் செல்லும் வகையில் இவ்வகுப்புகளின் உள்ளடக்கத்தைத் தயார் செய்திருக்கிறார். முப்பது மணி நேரம் தொய்வில்லாமல் சென்றது அவர் கற்றுத் தரும் பாணியின் வெற்றிதான். வெறும் பாடமாக இல்லாமல் தொடர்ந்து கருத்துப் பரிமாற இடம் தந்தது மாற்றுக் கருத்துகளை அறிந்து கொள்ளவும் உடனுக்குடன் சந்தேகங்களைத் தீர்த்துக் கொள்ளவும் வழி வகுத்தது. பத்து மணி நேரம் நடந்த எடிட்டிங் பற்றிய வகுப்புகள்தான் எனக்கு மிகவும் பிடித்தவை. எடிட்டிங் பற்றி பிரத்யேகமாக இன்னுமொரு வகுப்பு வேண்டும் என்பது என் ஆசை. 

எழுத ஆர்வமுடையவர்களும் பதிவர் என்பதில் இருந்து எழுத்தாளர் என அடுத்த படிக்கு நகர ஆசைப்படுபவர்களும் கட்டாயம் பயன்படுத்திக் கொள்ள வேண்டிய வாய்ப்பு இவ்வகுப்புகள். விவரங்களுக்கு class@bukpet.com என்ற மின்னஞ்சலுக்கு எழுதலாம்.

CSK - IPL Champions 2021!

What more can a fan ask? 

After such a terrible season last year, the captain promised us a better performance. And we believed him. We believed the team would bounce back.

What a season it turned out to be. Not playing at home, a break in the middle, moving the tournament over to a foreign country, wins, losses, hits, misses, disappointments, revelations, dropped catches, centuries, ducks, splendid bowling, bad bowling, orange cap and birthday celebrations. There was even time for a marriage proposal (She said Yes!). It was such a ride.

How many nervous moments did we have to undergo, how many disappointments and how much joy. All leading to a splendid climax. What a performance in the play offs to top it all.

The captain reminded us to be humble and displayed that humility in his winning speech too. No controversies, no nonsense. There was a mission and it was a success.

CSK. Worthy champions. Back to where they belong.

This #IPL2021 has been a great season, a season of #yellove . Thank you #CSK for this.

Our prayers were answered.

வாழ்த்துப்பா!

நண்பர்களும் நல்லாசிரியர்களுமான பெருமாள் முருகனும், பா ராகவனும் இந்த மாதம் தங்கள் பிறந்தநாளைக் கொண்டாடினார்கள். அவர்களை வாழ்த்தி எழுதிய வெண்பாக்கள். 

அன்பும் அறமும் அவரிருக் கண்களாம்

என்றும் சிரிக்கும் எழில்முகத்தான் - நண்பர்

பெருமையைப் பாரென்றுப் பேசுமிப் பாரும்

முருகு தமிழதன் முத்து!

அக் 15 - பெருமாள் முருகன் பிறந்தநாள்

திறந்தவோர் புத்தகமாய்த் தீதின்றி வாழும்

சிறந்தவராம் பாரா, சிறப்புபல பெற்றே

அறத்தோடு வாழட்டும் ஆயிரம் காலம்!

பிறந்தநாள் வாழ்த்தாகப் பா!

அக் 8 - பா. ராகவன் பிறந்தநாள்

சீரியஸாய்த் தந்தார் சிரிப்பு

 கிரேசி. இந்தச்சொல்லை தன் அடையாளமாகவே எடுத்துக்கொண்டவர் கிரேசி மோகன் (Crazy Mohan). 

உண்மையிலேயே ஒரு பன்முக ஆளுமை. நாடகம், திரைப்படங்களுக்கு கதை வசனம் எழுதி நடித்தது எல்லாரும் அறிந்தது . அழகாக படம் வரைவார் என்பதும் கூட இன்னும் சிலருக்குத் தெரிந்திருக்கும். மரபுக் கவிதைகள் புனைவதிலும் வல்லவர் அவர்.  

நான் எழுதிய வெண்பாக்களை அவரிடம் இராமு அண்ணா கொண்டு சேர்க்க, கிரேசியின் நட்பு கிட்டியது. எழுதி அனுப்பும் வெண்பாக்களை ரசிப்பார், விமர்சனம் செய்வார், மேலும் எழுத ஊக்குவிப்பார். பெரும்பாலும் பதிலும் வெண்பாவாகவே வரும். 

விளையாட்டாக, ஆங்கிலம் கலந்தோ, தற்காலப் பேச்சுத் தமிழ் கலந்தோ, சென்னைத் தமிழ் போன்ற வட்டார வழக்குகள் கலந்தோ வெடித்துத் தெறிக்கும் பாக்கள் மிகவும் ரசிக்கும்படி இருக்கும். எல்லா வித வார்த்தை விளையாட்டுகளையும் வெண்பாவில் கூடக் கொண்டு வந்துவிடுவார். நாம் செய்தாலும் மிகவும் ரசிப்பார். 

இன்று (அக் 16) அவர் பிறந்த நாள். 

பன்மொழிச் சொற்களில் பன்செய்யும் வித்தகர்

ஒன்லியெம் க்ரேசியவர் ஒன்டர்புல் மன்சன்ப்பா

வேரியஸ் வேக்களில் வேர்ட்ப்ளேயே செய்தவரும்

சீரியஸாய்த் தந்தார் சிரிப்பு. 

Photo: @premdavinci in twitter

A Count of Accounts!

This is a follow up to my earlier post - Elavasam's Third Law of Accounting. If you have not read that, this would be a good time to do that. 

There was a question from a friend, after he read that post. "All I have is a bank account, What is this rent account you are talking about or the phone account. I dont have those accounts. I don't get what you are trying to say." 

In answering his question, I am going to peel yet another layer of the accounting onion here. 

I asked him if he had a habit of noting down his expenses. He said yes. It was a diary his financial transactions. Another name for a diary is a journal and in accounting, a list of transactions is called a journal.  See the image below, to see an accounting journal.  

It has the date, the particulars of the transactions and the amount is entered either in the debit column or in the credit column depending on whether you are spending it or receiving it. This is nothing but a record of all the transactions made. This could be a done on a piece of paper, in a notebook or using an app. 

If I asked my friend what is the total amount of rent he has paid this year, he would need to go through all the entries in his journal and sum up the amounts for the rent paid to get the total. That is not a very efficient way to get information. 

If he had a notebook and used one page in that notebook for each type of expenditure it would be easy to track. ‘How much did you spend on account of rent?’, could easily answered by looking at that page in the notebook. Hence that page is called the account. 

In a typical accounting process the transactions are first written in a journal and are then posted to the accounts. Let us take an example. On a particular day, let us assume, my friend had a cash balance of Rs. 100,000. During the day he paid rent of Rs. 30,000. He also bought groceries for Rs. 15,000 and ate out for Rs 5,000. He also received Rs. 1,000 as gift. 

His accounting journal for the day would look like 

Based on the journal above, we can see that he needs to track his cash, and have a page each for gifts received, rent, groceries and eating out. The choice of how many accounts need to be opened is his. He can choose to have all expenses under one account or he could have rent in one account and have groceries and food together in one account. For a corporate, however, there are rules that govern how these transactions need to be accounted and so they need to comply with those rules. 

The entries from the journal would be posted in these accounts. Since each account can either have a debit or credit, they are typically represented in the form of a T, with the debit entries posted on the left and the credit entries on the right. His cash account would look like this.

You can see that the account starts with a balance on the debit side. This is in line with the rule that says all assets have a debit balance. Cash on hand, is an asset to us and hence starts with a debit balance. The entries posted are to signify if cash is coming in or going out and are respectively debited and credited in this account. His expenses for rent, groceries and eating out would be accounted in the following manner and his income, in the form of gifts received, would look like this. 

Just a glance of these accounts would tell you what the total of transactions under that account is. You will also note that for every debit there is a corresponding credit. This is the basis of what is called as the double entry bookkeeping. You can create as many such accounts as it is required to record the transactions. These days, the accounting apps have a screen for input of the transaction and the updating of the journal and the accounts are automatically taken care of. 

Thus accounting is done in two steps, the first is to record all the transactions in an accounting journal and the second is to post these entries to the relevant accounts so that obtaining the totals and balances becomes an efficient process. 

From these accounts you can draw up the profit and loss statement and the balance sheet, but that is for another day. 

Elavasam's Third Law of Accounting!

"I don't understand accountancy. They say debit what comes in, credit what goes out. I wish they follow it when it comes to my bank account. But they credit my account when money comes into my account. There is no logic." That was my friend, reacting to a Facebook post. 

 

Is the bank really screwing up things by doing what it is doing? Is accounting that difficult to understand? Let us talk about it. And like Trevor Noah says, "We will tell you about basics of accountancy in another installment of - If you don't know, now you know' 

 

Newton's third law of motion says, 'Every action has an equal and opposite reaction'. The accounting equivalent would be that every debit has a corresponding credit. There are exceptions to this rule but for now, let us keep it simple. In addition to that there are three golden rules of accounting

 

• Debit what comes in, Credit what goes out
• Debit the receiver, Credit the giver
• Debit all expenses and losses, Credit all incomes and gains

 

And I will add another one to make it easier for us to understand. 

• All assets have debit balances, all liabilities have credit balances

 

The most important thing to understand is that these rules are to be applied from the point of view of the person who is doing the accounting. So, if I am buying a phone and paying cash for it, then phone comes in and cash goes out. So as per the first rule, I would debit the phone account and credit the cash account, because the phone is coming in and the cash is going out. But the seller, would record the transaction in reverse by debiting his cash account and crediting his phone account because from his point of view the cash is coming in and the phone is going out. This is a very important distinction. 

 

In the example above, I have used both the debit and credit from the first rule itself. But that need not be the case always. The debit can be from one rule and the credit can be from another rule. For example, if I am borrowing money from Suresh, at this point, Cash is coming in, but nothing is going out. But as per the second rule, I need to credit the giver. I will record this by debiting my cash account and crediting the account of Suresh. Similarly, if I pay rent in cash, to me rent is an expense and cash is going out. I will debit my rent expense account and I will credit my Cash account. 

 

But in real life, we don't maintain such detailed accounting records for our personal transactions. Especially when it comes to banking transactions, we rely on the accounts that are maintained by the bank and so we have gotten used to looking at the transactions from their point of view subconsciously. This is what causes the confusion that my friend had, and this makes people think that the rules of accounting do not have logic. We will try to understand this by using some examples again. 

 

Let us say Suresh deposits $100 cash in his bank account. How would the bank account for this? It has cash coming in and the cash is given by Suresh. Therefore, it would debit Cash account and it would credit Suresh's account. This is from the point of view of the bank. Just to explain this a bit more, when this transaction is done, assuming there is no other transaction that has happened, the cash account would have a debit balance of $100 and Suresh's account would have a credit balance of $100 in the bank's records. The physical cash is an asset to the bank and therefore, a debit balance in its cash account makes sense as per the fourth rule I mentioned. 

Similarly, the bank is liable to pay Suresh back, the $100 he deposited when he asks for it. So, there is a liability the bank has towards that. Suresh's account having a credit balance also matches the fourth rule that a liability would have a credit balance. 

 

Suppose Suresh is very organized and has an accounting system in his house, when he deposits the money in the bank, he would credit his cash account as the money is going out and debit his bank account as the bank is the receiver. His balance in the bank is an asset to him and therefore the bank account having a debit balance holds good in line with the fourth rule. 

 

When we ask a banker. 'Is my account credited?', we are actually asking him, 'Is my account credited, in your books?'. This is because we have been talking to the banker only from their point of view. And this is why, the confusion was created in Junior's mind at the start. He spoke the rule from his point of view but talked about his account from the banker's point of view. 

 

Junior @mahaan Dubukku woke the beast inside me, giving me the chance to write this and for what he gave, he gets 'credit'!

எடிட்டர் என்றோர் இனமுண்டு...

நான் பள்ளியில் படிக்கும் பொழுது என் கனவுவேலை நூலகராவதுதான். எந்நேரமும் புத்தகங்களோடு இருக்கலாம். எந்தப் புத்தகத்தையும் எடுத்துப் படிக்கலாம். இதைவிட சிறந்த வேலை என்ன இருக்க முடியும் என்று நினைத்த காலம் அது. இன்றும் நூலகங்களைக் கண்டால் பரவசம்தான். ஆனால் படிப்பது தாண்டி எழுதுவது, எழுதுவதை எப்படி மெருகேற்றுவது எனத் தேடல் விரிவடையும் பொழுது புத்தகங்கள் உருவாகும் செயல்முறையிலும் ஆர்வம் எட்டிப் பார்க்கத் தொடங்கியது. அதில் கவனத்தை இழுத்தது இந்த எடிட்டிங் டிப்பார்ட்மெண்ட்தான்.

எடிட்டர். இந்தச் சொல்லுக்கு இணையான தமிழ்ச்சொல் இருப்பதாகத் தெரியவில்லை. எப்படியோ ஆசிரியர் என்ற சொல் கருதப்பட்டு இன்று இதழாசிரியர், பொறுப்பாசிரியர், தொகுப்பாசிரியர் என்று பல விதங்களில் பயன்படுத்தப்படுகிறது. ஆனால் இவற்றில் எதுவுமே எடிட்டர் என்ற பதம் அளிக்கும் முழுப்பொருளையும் தருவதில்லை. எடிட்டரை ஆசிரியர் என்றால் எடிட்டிங் என்பதை எப்படிச் சொல்ல? இதனால்தான் என்னவோ இன்று தமிழ் பதிப்புலகத்தில் எடிட்டிங் என்பது இல்லாத ஒன்றாகிவிட்டது. இன்று எடிட்டர் என்றால் எழுத்து / இலக்கணப் பிழைகளைத் திருத்துபவர் என்ற தவறான புரிதல்தான் இருக்கின்றது.

ஆனால் என்னைக் கேட்டால் எடிட்டர் என்பவன் ஒரு மகா ரசிகன். ஒரு கதையையோ கட்டுரையையோ படித்துவிட்டு ஒரு ரசிகனாக தனக்கு எது உவப்பாக இருக்கிறதோ அதனை மேலும் மெருகேற்றி, தனக்கு உவப்பில்லாதவற்றை தவிர்த்து, ஓட்டம் சுணங்கும் இடங்களை நேராக்கி, ஏரணக் குறைபாடுகளை நீக்கி, அடுத்து படிக்க இருக்கும் வாசகனுக்குச் சீராக்கப்பட்டதை தருவதுதான் எடிட்டிங் என்பேன். எழுத்தாளர் தாய் போல. தான் எழுதியவற்றின் மேல் அதீத பாசம் கொள்ளுபவர். எப்படி இருந்தாலும் நன்றாகவே இருக்கிறது என எண்ணக் கூடியவர். எடிட்டர் தந்தை போல. கனிவு காட்ட வேண்டிய இடத்தில் கனிவாக இருந்து, கண்டிப்பு காட்ட வேண்டிய இடத்தில் கண்டிப்பினைக் காட்டி அந்தப் படைப்பினை சரியாகச் செய்வது அவர் கடமை. அப்படி தவறுகளை நீக்குவது, பலவீனங்களை மறைப்பது, நல்ல இடங்களை வெளிச்சம் போட்டுக் காட்டுவது என பல பரிமாணங்களைக் கொண்டது அவர் வேலை. தமிழில் நல்ல எடிட்டர்களுக்கு இன்று தட்டுப்பாடுதான்.

நல்ல எழுத்து படிப்பவனை தன்னுள் இழுத்துச் செல்ல வேண்டும். கதை நடக்கும் இடத்தில் படிப்பவன் ஒரு டைம் டிராவலர் போல் நின்று காட்சிகளைக் காண வேண்டும். முற்றிலும் தெரியாத கதைக்களனாக இருந்தால் கற்பனைக் குதிரையைத் தட்டி விட்டு எப்படி வேண்டுமானாலும் செலுத்தலாம். ஆனால் தெரிந்த இடங்கள், தெரிந்த சம்பவங்கள் மாற்றமில்லாமல்தான் வரவேண்டும். அதற்கான வடிவம் என்னுள்ளே ஏற்கனவே இருக்கும் பொழுது வேறு ஒரு பிம்பத்தைக் காட்டினால் அது ஒட்டாமல் போய்விடும். அதுதான் பெனாத்தல் சுட்டிக் காட்டிய சம்பவம். ஹாக்வேர்ட்ஸ் என்பது கற்பனை, என் ஹாக்வேர்ட்ஸும் உங்கள் ஹாக்வேர்ட்ஸும் ஒன்றாக இருக்க வேண்டிய அவசியம் கூடக் கிடையாது ஆனால் கிங்க்ஸ் கிராஸ் ரயில் நிலையம் நான் நிதமும் புழங்குமிடம், அதன் வர்ணனை சரியாக இல்லை என்றால் நெருடும். இதே போலத்தான் வரலாற்றுச் சம்பவங்கள், மற்ற எல்லா ஏரணங்களுமே.

ஒரு முறை ஆங்கில எடிட்டர் ஒருவரின் அனுபவம் பற்றிப் படித்தேன். இரண்டாம் உலகப் போருக்குப் பின் எழுதப்பட்ட புத்தகம் ஒன்றினை அவர் எடிட் செய்யும் பொழுது முதல் உலகப் போர் நிகழ்வு ஒன்றினைப் பற்றிய குறிப்பு வந்ததாம். அதனை அப்போர் முடிந்த சமயம் அப்போரில் சண்டையிட்ட வீரர் ஒருவர் சொல்லும் குறிப்பாக அது இருந்ததாம். இவர் கேட்ட கேள்வி, 'இரண்டாம் உலகப் போர் நிகழ்ந்த பின்னால்தானே அந்தப் போர் முதலாம் உலகப் போர் என அழைக்கப்பெற்றது. ஆனால் அந்த வீரர் சொல்லும் காலத்தில் அதனை க்ரேட் வார் என்றல்லவா சொல்லி இருக்க வேண்டும் அதனை எப்படி முதலாம் உலகப் போர் எனச் சொல்வதாக அமைக்கலாம்?' எனக் கேட்டாராம். இப்படி அல்லவா இருக்க வேண்டும் கவனம்!

அதே போல பாரா சொன்ன இறவான் புத்தகத்தில் ஒரு நிகழ்வு குறித்து வரும். கதை நிகழும் ஆண்டிலிருந்து பத்தாண்டுகள் முன்பு நடந்தது என்ற ஒரு வரி இருக்கும். கதைக்கு துளியும் சம்பந்தமில்லாத நிகழ்வுதான். ஆனால் அது எப்பொழுது நிகழ்ந்தது எனப் பார்த்தேன், சரியாக கதை நடக்கும் ஆண்டிற்குப் பத்தாண்டுகள் முன்னால் நிகழ்ந்ததாக இருந்தது. அதனை எழுதும் பொழுது அவர் இது சரியாக இருக்க வேண்டும் என்று நினைத்து அதனைச் சரிபார்த்து எழுதி இருந்தால் மட்டுமே அது சாத்தியம். எவ்வளவு கவனமெடுத்து எழுதி இருக்கார் என்று ஆச்சரியப்பட்டேன். படிக்கும் பொழுது எனக்கும் இது போன்ற கவனம் தேவை என்பதையும் உணர்ந்தேன்.

பாராவும் பெனாத்தலும் என்னை எடிட்டர் என்றே சொல்லிவிட்டார்கள். அதற்கான முறையான பயிற்சி இல்லை என்பதால் அதனை நான் ஏற்க முடியாது ஆனால் ரசிகனாக எனக்கு அவர்கள் படைப்புகள் மீதான கருத்துகளை நேர்மையாகச் சொல்லிவிடுவேன். அவை கேள்விகளாக வரலாம், புரியவில்லை தெளிவாகச் சொல்லவும் எனத் தீர்ப்பாக வரலாம், இழையறுப்புகளைக் கண்டு சொல்வதாக இருக்கலாம், ஏரணக் குறைகளைச் சுட்டிக் காட்டுவதாக இருக்கலாம், அல்லது #HackThoo என நேராக் குப்பைக்கும் கூட அனுப்பலாம். ஆனால் நேர்மையாகச் செய்ய வேண்டும், அது அவசியம்.

எனக்குமே இது இடைஞ்சல்தான். சரியாக எழுதப்படாதவற்றைப் படிக்க முடிவதில்லை, ஆரம்பித்து முடிக்காமல் விட்ட கட்டுரைகள் ஏராளம். படிக்கும் பொழுது மனம் தானாக எடிட் செய்யத் தொடங்கி விடுகிறது. உன் கண்ணிற்கு மட்டும் எப்படி இது தெரிகிறது என்கிறார்கள். நான் அதற்காக விசேடமாகக் கண்ணில் விளக்கெண்ணெய் விட்டுக் கொண்டு பார்ப்பதில்லை. ஆனால் இப்படி கவனிப்பது ஒரு பழக்கமாகவே ஆகிவிட்டது. எழுதியதை வாய் விட்டுப் படித்தால் இது எளிதில் தெரியும். அதே போல படிக்கப் படிக்கத்தான் நம் மொழிவளம் கூடும். அதுவும் மிக அவசியமான ஒன்று.

முன்பெல்லாம் எல்லாரிடமும் என் கருத்துகளைச் சொல்பவனாகவே இருந்தேன். ஆனால் இப்படியான தயவுதாட்சணியமில்லாத எதிர்வினைகளை ஏற்றுக்கொள்வது மிகச் சிலரே. பல நட்புகளைக் கூட இழக்க வேண்டியதாயிற்று. எனவே இப்பொழுது எல்லாம் மிகத் தெரிந்த சிலரிடம் மட்டுமே அவர்கள் படைப்புகள் பற்றிய என் கருத்துகளைச் சொல்கிறேன். அதே போல என் எழுத்துகளை மேம்படுத்த வழியில்லாத இணையத்தளங்களில் எழுதுவதையும் குறைத்துக் கொண்டு வருகிறேன்.

பாரா நடத்தும் எழுத்துப் பயிற்சி வகுப்பில் நான் ஆவலுடன் எதிர்பார்ப்பது எடிட்டிங் பற்றிய வகுப்புகளைத்தான். முறையாகக் கற்றுக்கொள்ள எனக்கு ஒரு வாய்ப்பு. உங்களுக்கும்தான்.

பாராவின் பதிவு - https://writeroom.bukpet.com/?p=1609

பெனாத்தலின் பதிவு - https://www.facebook.com/1122840143/posts/10225206135316784/?d=n

எளிமையாய் எழுதுவது எப்படி? - பாராவின் மாஸ்டர்கிளாஸ்!

'நோபல் பரிசு பெறும் நூல்களே ஒரு வருடத்தில் மறக்கப்படுகின்றன. இவ்வாறு குறுகிய நூல் ஆயுளுக்குக் காரணம், நவீன வாழ்க்கையில் உள்ள அவசரமும் அவலமும்தான்' என்று சுஜாதா ஒரு கட்டுரையில் எழுதி இருப்பார். இதை அவர் எழுதியது 25 வருடங்களுக்கு முன்னால். இன்று உலகம் இன்னும் வேகமாகத்தான் இயங்கிக் கொண்டு இருக்கிறது. நாம் எழுதுவது சுவாரசியமாக, முதல் வரியில் இருந்து சுண்டி இழுக்கக் கூடிய மொழி கொண்டு இருந்தால்தான் படிப்பவர்கள் கவனத்தைப் பெற முடியும். 

ஒரு உதாரணத்திற்கு இந்த இரண்டு வரிகளை எடுத்துக் கொள்ளுங்கள். 

சிவாஜி நல்லவர், வல்லவர். பாரா அவரது கதையை எழுத உள்ளார். 

சிவாஜி நல்லவர், வல்லவர். அவரது கதையை பாரா எழுத உள்ளார். 

முதலில் எழுதியதைப் படித்தால் சிவாஜி நல்லவராகவே இருக்கட்டும் ஆனால் பாரா தன் கதையை எழுதுவதற்கும் சிவாஜிக்கும் என்ன தொடர்பு என ஒரு குழப்பம் வருகிறது இல்லையா? ஆனால் இரண்டாவதாக எழுதி இருப்பதில் பாரா எழுத இருப்பது சிவாஜியின்  கதையை என்ற தெளிவு இருக்கிறது. இந்தத் தெளிவு இல்லை என்றால் 'போடா, என்னவோ எழுதறான் ஒரு மண்ணும் புரியலை' என்று படிப்பவர்கள் கடந்து செல்லக் கூடிய வாய்ப்பு அதிகம். சுவாரசியம் குறையாமல் எழுத மொழியின் சாத்தியங்களை அறிந்து கொள்ள வேண்டியது அவசியம். 

எழுத்துப் பிழைகள், இலக்கணப் பிழைகள், சொல்ல வருவதை சுருக்கமாகச் சொல்லத் தெரியாமல் வளவளவென்று எழுதுதல், வரிக்கு வரி தொடர்பில்லாமல் எழுதுதல், பொருத்தமாகப் பத்தி பிரித்த வடிவம் இல்லாமல் எழுதுதல், தகவற்பிழைகள் என்று சறுக்கக் கூடிய இடங்கள் ஏராளம். இலக்கியம் படைப்பவர்களும் தொழில் முறை எழுத்தாளர்களும் இந்தப் பிரச்னைகளோடு மாரடிக்கட்டும். நான் சும்மா இணையத்தில் எழுதப் போகிறேன் எப்படி எழுதினாலும் என்ன என்று இருக்க முடியாது. முதல் இரண்டு வரிகளில் படிப்பவர்களின் கவனத்தை ஈர்க்க முடியவில்லை என்றால் அவர்கள் தாண்டிச் செல்வது மட்டுமில்லாமல் எழுதத் தெரியாது என்ற முத்திரையையும் குத்தி இனி எழுதுவது எதையுமே படிக்க மாட்டார்கள். நான் எழுத வேண்டும், நான் எழுதுவதைப் பலரும் படிக்க வேண்டும் என்ற ஆர்வம் இருந்தால் சரியாக எழுதுவது எப்படி என்று அறிந்து கொள்ள வேண்டியது அவசியம். 

இணையத்திலும் அச்சிலும் வெளியாகும் எழுத்துகளைத் தொடர்ந்து படிக்கிறேன். சொல்ல கருத்துகளிருந்தும் அவற்றைச் சரியாகச் சொல்லத் தெரிந்தவர்கள் எண்ணிக்கை மிகக் குறைவு. அவர்களின் எழுத்துகளைப் பண்படுத்த வேண்டிய எடிட்டர் என்பவர் இருப்பதே இல்லை. ஆகையால் எழுதுபவர்களுக்கு தங்களை மேம்படுத்திக் கொள்வது எப்படி என்று சொல்ல ஆளில்லை. முட்டி மோதி சுயமாகக் கற்றுக்கொள்வது என்பது எல்லாருக்கும் கைவருவதில்லை. அதனால் ஒரு தேக்கம் ஏற்பட்டு விடுகிறது. 

எல்லாராலும் எழுத முடியுமா? அது ஒரு கலை அல்லவா? அதற்குக் கடவுளின் அருள் இருக்க வேண்டாமா? என்ற கேள்விகள் எழலாம். மொழி ஒரு கருவிதான். அதனைச் சரியாகப் பயன்படுத்தத் தெரிந்து கொண்டால் பரிசு பெறும் எழுத்தாளராக இல்லை என்றாலும் படிக்கக் கூடிய எழுத்தாளர் ஆகி விடலாம் என்கிறார் எழுத்தாளர் பாரா. 

இவ்வளவு நேரம் நீங்கள் இந்தக் கட்டுரையை படித்தீர்கள் என்றால் அவர் சொல்வது உண்மைதான். அவரின் சில பாலபாடங்களைக் கற்றுக் கொண்டதினால் மட்டுமே என்னாலும் எழுத முடியும் என்ற நம்பிக்கை எனக்கு ஏற்பட்டது. இதைச் சொல்ல ஒரு சிறு கூட்டமே இருக்கிறது. தனிப்பட்ட முறையில் சிலருக்கு அவர் சொல்லித் தந்ததை முறையான எழுத்துப் பயிற்சி வகுப்புகளாக செய்யவிருக்கும் அறிவிப்பினை இன்று வெளியிட்டிருக்கிறார். 

இது வரை தமிழில் இப்படிக் கற்றுக் கொள்ள வழியே இல்லாமல் இருந்தது. இன்று பாராவின் முயற்சியால் சாத்தியமாகி இருக்கிறது. மிக அவசியமான இதனை முன்னெடுத்ததற்கு பாராவிற்கு என் நன்றி.எழுத ஆர்வம் கொண்ட அனைவரும் இந்த வாய்ப்பினைப் பயன்படுத்திக் கொள்ளுங்கள். வாழ்த்துகள்! 

https://writeroom.bukpet.com/ என்ற இணைய தளத்தில் இவ்வகுப்புகள் குறித்த விபரங்களைப் பார்க்கலாம்.